(durur izi sol üst kösesinde alnimin
                              yasama atilmis bir çentik gibi)

hep bir gölgeyle saklandi yüzüm fark edilmedim
günes dogudan dogardi sirtimi ona verirdim
günes batidan batardi sirtimi ona verirdim
tepede yükselirdi günes her ögle vakti
bir saçak alti bulur beklerdim
uzasin diye gölgem - uzardi gölgem
uzasin diye gölgem - uzardi gölgem

                              (gölgem uzundur günahlarim gibi
                              gölgem uzundur günahlarim gibi)

öyle de denir - ki dogrudur:
gölgesi uzun olur hayata kisa gelenlerin gövdesi.

istemekle,
insanin basina gelmesi arasindaki fark! iste bu:
hayata kisa kalan bir adamin uzun gölgesi.

                Tuğrul Asi Balkar

Geri "Siirler alfabesine" sayfasina

Geri "Sairler alfabesine" sayfasina