siz bakmayın
ne el çekilir buralardan
ne ayak

arada serseri bir kurşun
ya da ucuz atlatılmış bir kımıltı
deler sessizliğini
en dilsiz yerinden gecenin

kim aklar karaları
kim karalar akları
hiç sormayın bana
bilemem

uçuk mavi bir yalnızlığın ortasında
çıkıp kendimden günde üç posta
koşar aynalara seslenirim
bu nasıl ben
ölümün en çok yakıştığı bu nasıl ben

siz kendi gelgitlerinizde
uyurken gecelerinizi
yüzümüzün kıvrımlarından
seğirterek geçer
o gizemli masal

ben tuncelili hamza
sen istanbullu hakan
uçuk mavi bir yalnızlığın ortasında
birer kahraman

 Şair:           Tekin Gönenç
Gönderen: Kadir Aydemir

Geri "Ren'e Akan Siirler" sayfasina