En sadik dostlarim kagit ve kalem,

Ne keder verirler insana, ne de bir elem,

En dertli animda onsardir çarem,

Duramdan anlatirim, hiç demezler dinlemem,

Sanirim onlarda var bilmedigim bir erdem.

Yine aldim elime kagit ile kalemi

Seni anlatiyorum, kalbimdeki hisseni

Dinlediler bir müddet, anlattim hikayemi.

Sonunda bir karar verip, hakli buldular beni

"Sevmemek mümkün degil böylesine birini".

Sonra durdular ve eylediler nasihat;

Megerse bunca süre bende imis kabahat,

Megerse alip elime okuyarak "Safahat",

Uzanip dösegine uyuyup rahat rahat

Olmazmis böyle bu is, gerekirmis icraat.

                    07 Ekim 1996 Saat: 02:00

                        Mehmet Sarikoç