Annemin belinde kara bir pavurya gibi dolanan fıtık
Babamı ilk, öldüğünde öpen beyazlık
Eskiyen bir günü cebime sığdırıyor.

Hep izlerdim babamı, gömülürken içine sünger yatağın
Yatak mı, babam mıydı eriyen?
Kolonyalı pamukla yüzünü silerken, elimizde kalan dudağı...

Oysa ilk kendi kanım bayıltmıştı beni...

                Kadir Aydemir

Geri "Ren'e Akan Siirler" sayfasina