çıkmaz sokakta yürüyor
teller gevşek, duvarlar yıkık
inleyen karanlıklar el izleriyle dolu halen
kansa boğuk, sıkışık

sonra...
bayat bir şarabı içiyor
hiç durmadan
biliyor zehirleyecek
ve kulaklarında çınlıyor
- gözler güzeli sever, eski şarap sarhoş eder -

II
pamuk gülü ben kopartmadım efendim
Malen dediler benim adıma

bu evlerin üstündeydi evim
bahçede kara dut
duvar köşesinde ak örümcek yuvası
bardaklar pencere rengi
tohumlar parlak altın
tan yıldızı anlamsız imdi gökte

sonra...
subay ve bir hekimden birer söz aldık
tan sustu
onlar yürüdü.

                Cem Güneş

Geri "Siirler alfabesine" sayfasina

Geri "Sairler alfabesine" sayfasina