Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var:
Yasadin mi, yogunluguna yasayacaksin bir seyi
Sevgilin bitkin kalmali opulmekten
Sen bitkin dusmelisin koklamaktan bir cicegi
Insan saatlerce bakabilir gokyuzune
Denize saatlerce bakabilir, bir kusa, bir
cocuga
Yasamak yeryuzunde, onunla karismaktir
Kopmaz kokler salmaktir oraya
Kucakladin mi simsiki kucaklayacaksin arkadasini
Kavgaya tum kaslarinla, govdenle, tutkunla
gireceksin
Ve uzandin mi bir kez simsicak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir
tas gibi dinleneceksin
Insan butun guzel muzikleri dinlemeli alabildigine
Hem de tum benligi seslerle, ezgilerle dolarcasina
Insan baliklama dalmali icine hayatin
Bir kayadan zumrut bir denize dalarcasina
Uzak ulkeler cekmeli seni, tanimadigin insanlar
Butun kitaplari okumak, butun hayatlari tanimak
arzusuyla yanmalisin
Degismemelisin hic bir seyle bir bardak su
icmenin mutlulugunu
Fakat ne kadar sevinc varsa yasamak ozlemiyle
dolmalisin
Ve kederi de yasamalisin, namusluca, butun
benliginle
Cunku acilar da, sevincler gibi olgunlastirir
insani
Kanin karismali hayatin buyuk dolasimina
Dolasmali damarlarinda hayatin sonsuz taze
kani
Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var:
Yasadin mi buyuk yasayacaksin, irmaklara,
goge, butun evrene
karisircasina
Cunku omur dedigimiz sey, hayata sunulmus
bir armagandir
Ve hayat, sunulmus bir armagandir insana
ATAOL BEHRAMOGLU (1977 Kusatmada)